Test Sony A95L QD-OLED – król telewizorów jest tylko jeden

Testy szczegółowe

Wszystkie kalibracje w naszych testach wykonywane są za pomocą oprogramowania Calman firmy Portrait Displays.

Tryb fabryczny “IMAX Enhanced” SDR

Profesjonalna kalibracja Sony A95L

Klasycznie już, najlepszym fabrycznym trybem pod względem reprodukcji kolorów był “Imax Enhanced”. Równie klasyczną rzeczą jest również fakt, że tryby fabryczne pozostawiają wiele do życzenia. Taki stan rzeczy jednak nie powinien nas martwić, ponieważ wiadomo, że telewizory od Sony są niezwykle podatne na profesjonalną kalibrację. Przejdźmy jednak do samej oceny. I tutaj musimy przyznać, że fabryczne ustawienie nas całkiem zaskoczyło. Byliśmy świadomi niedoskonałości, ale nie aż takich. Zacznijmy więc od tego, co nas najbardziej zaniepokoiło, czyli gamma. Jest ona ważna, ponieważ odgrywa kluczową rolę w jakości wyświetlanego obrazu. Wartość referencyjna wynosząca 2.4 została oznaczona pomarańczową linią, a czarną linią są nasze pomiary. Już na pierwszy rzut oka widać, że coś jest nie tak. Uśredniając wyniki A95L można przyjąć, że wartość, którą reprezentuje, mieści się w okolicach 2.0, co jest wynikiem zdecydowanie za niskim. Warto wspomnieć, że im mniejsza gamma, tym obraz jest jaśniejszy. Dlaczego? Opisuje to prosty wzór:  L'(x,y)=L(x,y)^γ . Jakie miało to przełożenie na wyświetlaną treść? Uporządkujmy to w sposób następujący: nadmierne uwypuklenie detali w czerniach (lewa strona wykresu), ogólne rozjaśnienie obrazu, przepalenie się detali w najjaśniejszych scenach, spadek kontrastu.

Sami widzicie, że jest tego sporo, ale to nie koniec, gdyż został nam jeszcze balans bieli. Od samego początku zaatakowała nas prawdziwa niebieska bomba, która była odczuwalna od samego początku. To jest powód, dla którego kolory utraciły swoją naturalną charakterystykę, odcienie a biel stała się nieprzyjemnie zimna. Wysokość błędów można sobie uzmysłowić spoglądając na paletę “ColorChecker”, ponieważ tylko dwie z 19 próbek znajdowały się na swoich referencyjnych pozycjach. Tak naprawdę nie można stwierdzić, czy kolory były niedosycony czy przesycony. One po prostu były diametralnie inne. Dochodząc do końca, przejdźmy do największego mankamentu tego trybu, zgodności ze standardem REC.709. W tym przypadku mowa jednak bardziej o jego braku. To, jak prezentował się diagram chromatyczności przedstawiający referencję, zobaczycie na dole akapitu. Na szczęście od lat Sony udostępnia szeroki wachlarz narzędzi pozwalający na szczegółową kalibrację ekranu. Do dyspozycji znajdziemy rozbudowany system zarządzania barwami, a także 0 i 20 punktową regulację skali szarości. Ta druga jest możliwa do użycia dopiero po odblokowaniu trybów eksperckich przy użyciu aplikacji Calman. Jak sami widzicie, wyniki po kalibracji są znakomite! Wyniki mieszczące się w tym zakresie bez problemu można uznać za bliskie referencji.

Autokalibracja z oprogramowaniem Calman

Telewizor posiada funkcję zautomatyzowanej kalibracji obrazu dla osób posiadających potrzebne urządzenia pomiarowe oraz oprogramowanie. Niestety urządzenia te są bardzo kosztowne (nasze redakcyjne spektrofotometry i kolorymetry to koszt około 60 000 zł) i funkcja ta skierowana jest do profesjonalistów, którzy potrzebują większej kontroli nad telewizorem. Funkcja ta nie eliminuje jednak potrzeby ingerencji człowieka w sam proces.  

Autokalibracja oznacza komunikację pomiędzy programem (Calman), a telewizorem, co eliminuje potrzebę wprowadzania ustawień pilotem. Bardzo usprawnia to pracę kalibratora, lecz nie zmienia to fundamentalnych założeń kalibracji. By umożliwić komunikację, musimy zainstalować aplikację “Calman for BRAVIA” dostępną w markecie Google i połączyć się z telewizorem przez sieć.

(53520)