Kontrast i Czerń

Matryca VA, którą zastosowano Panasonic CX700 zapewnia kontrast na poziomie 3400:1 po kalibracji i ok. 20% mniej przed kalibracją. Ta wartość została jednak zmierzona bez wspomagania ze strony systemu lokalnego wygaszania, który jest obecny w telewizorze i znacząco poprawia kontrast (wersja 50 cali to wygaszanie stref pionowe a wersja 55 cali to wygaszanie stref poziome). W tym miejscu, by zastąpić długi, nudny, a przede wszystkim mało konkretny opis działania systemu wygaszania, postanowiłem zastąpić go nowoczesną metodologią pomiarową, która jednoznacznie pozwoli powiedzieć jak dobrą czerń osiąga testowany telewizor. Od tej pory wszystkie wyświetlacze będą testowane w taki właśnie sposób.
 
Kolorem pomarańczowym został zaznaczony tak zwany wybór redakcji, czyli tryb, który moim zdaniem daje najlepsze rezultaty. Zalecam używać go nabywcom telewizora, oraz brać pod uwagę wartości zmierzone w kolumnie dotyczącej tego trybu (została ona zaakcentowana innym kolorem)
 

Opis sceny	Wynik pomiaru
		wygaszanie: WYŁ	wygaszanie: MINIMUM	wygaszanie: POŚREDNIE	wygaszanie: MAKSYMALNE
	Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni	3 500:1	62 000:1	56 000:1	53 000:1
	Czerń otoczona z każdej strony detalami, wymagająca scena, poradzą z nią sobie jedynie najlepsze systemy wygaszania	3 300:1	5 800:1	10 100:1	11 500:1
	Pas w filmie sąsiadujący z obrazem o średniej jasności, przy niskim kontraście wyraźnie odcina się od ramki telewizora	4 400:1	4 400:1	4 100:1	4 200:1
	Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni	3 300:1	8 600:1	9 400:1	11 600:1
	Skrawek czerni w pobliżu (ale nie bezpośrednim) złożonego obiektu geometrycznego, przy niskim kontraście widać świecenie czerni	4 700:1	16 200:1	28 000:1	28 000:1
	Ta sama scena jednak bliżej jasnego obiektu. Spadek kontrastu w tej scenie można interpretować jako efekt halo (łuna świetlna wokół obiektu)	3 600:1	4 200:1	7 300:1	7 500:1

Degradacja obrazu przez lokalne wygaszanie

Z reguły każda implementacja systemu lokalnego wygaszania połączona jest z mniejszą lub większą manipulacją kontrastu. To drugie zjawisko jest oczywiście niepożądana cechą ponieważ zaburza wierność przekazu obrazu. Konsekwencją jest przeważnie zlewanie się ze sobą jasnych detali obrazu, bądź “spłaszczanie” jaskrawych obiektów. Poniższa tabelka przedstawia konsekwencje korzystania z danego trybu wygaszania:

Tryb funkcji wygaszania	Zdjęcie obrazu	Opis
Wyłączony		Zdjęcie prezentuje obraz po kalibracji nie zaburzony przez manipulacje systemu lokalnego wygaszania. Do niego należy porównywać dalsze zdjęcia.
Minimum		W trybie minimalnym widzimy podbicie jasności, jednak bez znaczącego zaburzania przejść tonalnych. Można więc zaakceptować ten tryb pracy i zmniejszyć jasność podświetlenia. Ponieważ kontrast wzrasta pokaźnie w tym trybie pracy jest on zalecanym przeze mnie ustawieniem.
Pośrednie		W trybie pośrednim widać już spore spłaszczenie obrazu testowego. W bielach zaczynają gubić się detale. W prawdzie kontrast wzrasta wyżej niż w trybie minimalnym, ale jest to obarczone niemałymi konsekwencjami.
Maksimum		W trybie maksymalnym rozlane mleko jest już praktycznie jednolitą plamą. Odradzam ten tryb pracy, chyba, że dbamy jedynie o jak najwyższy kontrast.

 
Z powyższych testów jednoznacznie wynika, że choć telewizor wyposażono jedynie w podświetlenie krawędziowe, które nie pozwala na utworzenie wielu stref wygaszania, to mimo to jest w stanie dostarczyć bardzo dobrą czerń w scenach, które tego wymagają (jak scena 1, 4, 5 i 6). Efekt halo nie jest duży, aczkolwiek da się go zauważyć patrząc na ekran pod kątem – widać pionowe rozjaśnienia ekranu, bowiem strefy działają właśnie od góry do dołu ekranu. Z tego też powodu telewizor trochę traci przy filmach z pasami (w formacie 2,39:1). Podczas wieczornego seansu widać, że pasy odcinają się od ramki telewizora. Niestety nie przy pionowych strefach nie ma możliwości skutecznego ich wygaszenia, stąd też w scenie nr. 3 kontrast praktycznie nie wzrasta przy którymkolwiek trybie systemu wygaszania. Poza pasami w filmach wygaszanie robi jednak bardzo dobrą robotę. Tam gdzie znajdują się największe obszary czerni jest ona wygaszona do bardzo niskich wartości. Kontrast miejscowy wynoszący ok 50 000:1 to przecież dużo ponad możliwości telewizora plazmowego! Jeśli by tylko umieścić źródło światła za ekranem to moglibyśmy liczyć na niemalże OLED’ową czerń w niektórych scenach   

Podchodząc do sprawy subiektywnie mogę powiedzieć, że kontrast testowanego telewizora jest dobry i usatysfakcjonuje znaczną część audiencji. By pobić taki wynik potrzeba by już systemu podświetlenia “direct led”, obecnego jedynie w najwyższych i najdroższych modelach telewizorów, podczas gdy testowany dziś TV jest raczej reprezentantem klasy średniej. Pod względem czerni zakwalifikowałbym go jednak co najmniej do klasy wyższej. Kontrast jest zdecydowanie dobrym punktem Panasonic’a CX700!

Seans w dzień

W modelu CX700 zastosowano matrycę, którą większość określiłoby jako błyszcząca, lub wysokiej przejrzystości. W praktyce jest ona lekko satynowa, co zapobiega powstawaniu lustrzanych odbić, a przy tym pozwala zachować smoliście głęboką czerń w warunkach dużego oświetlenia pomieszczenia. Za dnia trudno sobie wyobrazić by ekran mógł mieć jeszcze lepszy kontrast. 
 
Niewątpliwym atutem testowanego telewizora jest też bardzo wysoka jasność jaką jest w stanie osiągnąć ekran. To aż 470 cd/m2 po pełnej kalibracji (model 55 cali ustanowił rekord tego roku: 640 cd/m2). Tak duży potencjał stawia model CX700 na pozycji jednego z najlepszych telewizorów do oświetlonych salonów, gdzie przez duże okna pada na ekran lub na widza znaczna ilość światła. Testowany telewizor nie zostanie zdominowany przez światło otoczenia

(2464)