Sony XF90 – TEST następcy XE93/XE90 na 2018 rok (KD-55XF9005) z Dolby Vision

Odwzorowanie obrazu z szeroką paletą barw (Rec 2020/DCI)

Sony XF90 wykorzystuje technologię, którą sam nazywa “Triluminos”. Zapewnia ona lepsze pokrycie szerokiej palety barw. Rozwiązanie sprowadza się w praktyce do zastosowania diod pokrytych luminoforem PFS, znanych także z kilku poprzednich generacji wyświetlaczy. Dzięki niemu, ekran pozwala pokazać aż 95% barw, których obecnie mógłby użyć reżyser w swoim filmie.

Fabrycznie i po kalibracji

Metoda 1	Metoda 2

Ocena wierności oddania barw i poziomów jasności jest utrudniona w przypadku XF90. Telewizor zwraca inne wartości w przypadku pomiaru na różnych planszach. Po przestudiowaniu kilku filmów Ultra HD stwierdzam jednak, że w trybie Kino Pro dynamika filmu jest poprawna i ekran ani nie podbija sztucznie efektu, ani go nie osłabia.

Kolory także są oddane bardzo poprawnie, zarówno na niskich jak i na wysokich jasnościach. Wygląda na to, że producent odrobił lekcje w kwestii oddania obrazu Ultra HD. Wygląda to nawet trochę lepiej niż w roku ubiegłym. Nieznacznie wybrakowane są nadal tylko najbardziej nasycone odcienie barw czerwonych i zielonych. Telewizor nie jest w stanie ich odwzorować, ponieważ trafiają w te brakujące 5% pokrycia kolorów. Jest to jednak problemem tylko na papierze. W filmach raz, że rzadko możemy spotkać takie kolory, a dwa nawet jeśli są trochę mniej żywe to nic się z tego tytułu nie dzieje.

Mapowanie odcieni jasności: 1 000 nitów vs 4 000 nitów

Sony XF90 uzyskiwał chwilami aż 1 100 nitów jasności, co jest dużą jasnością, jednak wciąż poniżej możliwości najlepszego obecnie monitora studyjnego. Filmy jak wiemy, powstają obecnie na dwóch typach monitorów. Jest to albo Sony BVM-X300, który ma jasność 1 000 nitów, albo Dolby Pulsar o mocy 4 000 nitów. W rezultacie posiadają one w sobie zakodowane efekty i przejścia tonalne, o maksymalnym natężeniu równym możliwościom monitora reżyserskiego. Telewizor podczas odtwarzania otrzymuje informację jaka była jasność monitora studyjnego. Jest to jedna składowa metadanych HDR. Sony XF90, podobnie jak inne z resztą telewizory tego producenta, nie bierze jednak tych metadanych pod uwagę i trzyma się cały czas własnej normy oddania detali (bez względu na to ile potencjalnie ich jest w filmie). Oznacza to, że tytuły, które powstawały na Dolby Pulsar (jakieś 3/4 pozycji na dzień dzisiejszy) mogą być potencjalnie jaśniejsze na XF90 niż na telewizorach innych producentów, ale i mieć nieco mniej detali w bielach. Kto ma w tym wypadku rację? Nikt, ponieważ nie ma ścisłych norm na odtwarzanie treści HDR. Sony XF90 nie można ganić w tym przypadku, ponieważ ma odpowiednio wysoką jasność, by naginanie możliwości do danego materiału nie było konieczne.

Można jednak ująć na wartości kontrastu jeśli chcemy widzieć przejścia tonalne powyżej 1000 nitów.

(355039)