Sony XF90 – TEST następcy XE93/XE90 na 2018 rok (KD-55XF9005) z Dolby Vision

Kontrast i Czerń

Producent chwali się jawnie, w specyfikacji produktu, że Sony XF90 posiada system bezpośredniego podświetlenia (direct LED) z systemem lokalnego wygaszania. Teoria mówi więc, że będzie on w stanie manipulować jasnością obrazu tak, by w wybranych miejscach telewizora czerń była jak najgłębsza. Jak się to sprawdza? Przekonajmy się.

Scena (kontrast między białym kołem, a środkiem białego okręgu)	Opis sceny	Wynik pomiaru (dla poszczególnego ustawienia funkcji “autom. lok. wygaszanie”)
		autom. lok. wygaszanie: WYŁ.	autom. lok. wygaszanie: MAŁA	autom. lok. wygaszanie: ŚREDNIA	autom. lok. wygaszanie: DUŻA
	Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni	2 900:1	4 700:1	41 000:1	42 000:1
	Czerń otoczona z każdej strony detalami, wymagająca scena, poradzą z nią sobie jedynie najlepsze systemy wygaszania	2 900:1	2 800:1	3 200:1	3 500:1
	Pas w filmie sąsiadujący z obrazem o średniej jasności, przy niskim kontraście wyraźnie odcina się od ramki telewizora	4 400:1	4 700:1	8 300:1	8 900:1
	Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni	4 400:1	5 900:1	36 500:1	40 500:1

Wyniki można interpretować w dwojaki sposób, w zależności, czy jesteśmy osobami widzącymi szklankę do połowy pełną, czy pustą. Pozytywne jest na pewno to, że telewizor oferuje wysoki kontrast tam, gdzie jest on najważniejszy, czyli w scenach z dużymi, ciemnymi powierzchniami (jak kadr 1 i 4). Nieco rozczarowujący jest jednak fakt, że czerń nie jest wcale lepsza od modeli ubiegłorocznych, a przecież można by spodziewać się poprawy. Próbowałem zliczyć ile jest niezależnych stref, w których telewizor może manipulować podświetleniem, ale podobnie jak w zeszłym roku nie jest to wcale jasne. Wygląda na to, że strefy nakładają się na siebie i są dosyć mocno “rozlane”. Prawdopodobnie jest ich kilkadziesiąt, ale to tylko moje domysły. Bez wątpienia pozytywną stroną takiego rozwiązania jest to, że nie występuje efekt halo, czyli poświaty na czarnym tle. Dla lepszego zobrazowania działania systemu poprawiającego czerń wykonałem poniższą grafikę.

Podobne wyniki kontrastu pozwoliły w zeszłym roku zająć telewizorom bardzo wysokie miejsca w rankingu. Trudno powiedzieć jak będzie w tym, ponieważ nie wiemy jeszcze co ma konkurencja do zaoferowania. Bez wątpienia jednak Sony XF90 będzie zadowalał czernią, o ile nie będziemy go konfrontować bezpośredni z np. OLEDem, bo z takiego pojedynku oczywistym jest, że żaden LCD nie wyjdzie zwycięsko.

Zalecanym przeze mnie trybem wygaszania jest “średnia”. Przy tym ustawieniu obraz nie przyciemnia się nadmiernie, a także nie zlewa detali w bielach, co jest już zauważalne przy ustawieniu “duża”. Najlżejszy tryb działania – “mały” jest za to ciekawym rozwiązaniem dla osób, które chcą widzieć obraz w jak najwierniejszym wydaniu. Nie manipuluje on charakterystyką jasności chyba wcale, aczkolwiek widać też, że nie poprawia kontrastu jakoś szczególnie.

Co to znaczy, że w niektórych ustawieniach zlewają się detale w bielach?

Pewne ustawienia systemu poprawiającego czerń mogą powodować nadmierne pompowanie kontrastu i w konsekwencji zacierać detale w jasnych partiach obrazu. Takich ustawień należy unikać. Przykład zbyt agresywnego działania algorytmu przedstawiłem na zdjęci po prawo.

(354548)