Panasonic OLED HZ2000 | TEST | Referencja obrazu filmowego dostępna w domu!

System i Smart TV

System operacyjny w testowanym telewizorze jest bardzo podobny do tego, co testowaliśmy w 2018 roku wraz z serią “FZ”. W związku z tym posłużymy się starszym wideo, by wprowadzić użytkowników w wygląd interfejsu telewizorów Panasonic. Obecna wersja nosi nazwę My Home Screen 5.0.

Dostęp do najważniejszych funkcji telewizora znajduje się na belce, którą przywołujemy przyciskiem “Home”.

Na powyższym przykładzie jedna ze stron belki. Pomiędzy stronami przechodzimy przyciskami góra-dół. Do niektórych z nich możemy przypinać, wybrane przez siebie, ikony aplikacji. W powyższym przypadku przypięty został Netflix, co akurat nie jest konieczne, ponieważ mamy do niego dedykowany przycisk na pilocie. Aplikacji jest jednak całe mrowie i niektóre z nich na pewno moglibyśmy chcieć mieć pod ręką.

A jeśli któryś z programów okaże się dla nas szczególnie ważny to nie musimy nawet wywoływać menu by go włączyć. Możemy także przypisać go do dedykowanego przycisku na pilocie!

Bez wątpienia możliwość edycji pod wymagania użytkownika jest duża w systemie operacyjnym Panasonic’a. System wydaje się być dopracowany. Jedynym problemem jest nieco dyskusyjna atrakcyjność graficzna interfejsu. Jest on dosyć ascetyczny. Taki typowo japoński. Kwestia dyskusyjna, bo niektórym może się to podobać. W moje poczucie estetyki i funkcjonalności niestety nie trafia.

W tym roku nie nastąpiły jakieś szczególne zmiany w interfejsie graficznym EPG. Widok źródeł wygląda akurat dosyć nowocześnie i wygodnie. Ikony także można przypinać do belki. Chodząc po tej części menu ma się wrażenie jakby się pracowało z innym telewizorem niż przed chwilą.

Odtwarzacz plików (np. z nośników USB) wygląda dokładnie tak samo jak w poprzednich latach, co oznacza, że zarówno jego design jak i funkcjonalność nie jest na zbyt wysokim poziomie. Tak przykładowo wygląda ustawianie zewnętrznych napisów do filmu. Nie widać nawet nazwy pliku z napisami. Możliwości regulacji czcionki są też mocno ograniczone.

Wsparcie dla ścieżek audio DTS zostało porzucone kilka lat temu podobnie jak u koreańskiej konkurencji, więc nie da się usłyszeć fonii w plikach zakodowanych w ten sposób. Patrząc jednak przez pryzmat tego, że inni producenci także poszli tą drogą, nie jest to już aż tak duża wada. TV potrafi odtworzyć bezpośrednio nawet bardzo duże pliki Ultra HD z HDR. Nie można zapomnieć, że TV posiada też fenomenalną funkcję TV Anywhere, która pozwala na streaming z tunerów wbudowanych w telewizor, prosto na ekran naszego smartfona. Bez względu na to gdzie się znajdujemy i nawet gdy telewizor jest w trybie Standby.

Do telewizora bez problemu, podłączyliśmy też klawiaturę. W tym wypadku to najnowszy Logitech K830. Na ekranie pojawił się wskaźnik, który znacznie ułatwiał nawigowanie po menu:

(55255)