Reprodukcja obrazu UHD (Rec 2020 i HDR)

Niestety w czasie testu nie udało mi się wymusić trybu ST2084/Rec2020 za pomocą generatora obrazów testowych, co uniemożliwiło mi dokonanie pomiarów i obiektywną ocenę reprodukcji obrazu. Na szczęście odtwarzacz UHD Blu-ray (Samsung K8500) działał z telewizorem bez problemu, a za pomocą splittera HD Fury Integral, udało się rozdzielić sygnał UHD na dwa wyświetlacze jednocześnie z zachowaniem szerokiej palety barw i HDR’a. Porównanie było ciekawsze tym bardziej, że drugi telewizor był skalibrowany (co dało obiektywny pogląd na kolory), oraz generował maksymalną jasność ok 1000cd/m2. Mogłem więc ocenić ile brakuje treści HDR na wyświetlaczu o niższej jasności.

Smerfy 2 w HDR na dwóch wyświetlaczach. LG UH7707 z lewej. Zdjęcie poglądowe nieoddające realnych możliwości technologii HDR.

Porównując oddanie barw, pierwsze co rzuciło się w oczy to przyciemniony (jako całość) obraz na LG UH7707. Detale w czerniach były trochę mniej widoczne i miejscami miały tendencję do zlewania się. Efekt ten nie wynikał raczej z ograniczonej jasności ekranu. To bardziej przekłamanie kalibracyjne, którego niestety nie ma jak skorygować. Całe menu ustawień balansu bieli i gamma jest niestety niedostępne, gdy telewizor wchodzi w dedykowany tryb “HDR Standardowy”.

Po otrzymaniu treści HDR wyświetlacz przełącza się w dedykowany tryb, niestety większość ustawień jest w nim zablokowana.

Powyższe zdjęcie ze sceną i smerfem, jak i drugie, które pojawi się zaraz nie obrazuje realnie tych różnic, ponieważ zdecydowałem się przestawić nieco obraz na drugim wyświetlaczu, by uzyskać lepszą zgodność. To pozwala skupić się lepiej na różnicy w efektach – jasnych światłach. Wracając do różnic w barwach, to sprowadzają się one głównie do tej ciemniejszej tonacji. Kolory były dosyć podobne na obu telewizorach, co dobrze świadczy o fabrycznych ustawieniach LG UH7707 i sugeruje, że za znacznie poszerzoną paletą barw nie ma co tak tęsknić, ponieważ braki z nią związane da się dostrzec bardzo rzadko. 

Jak widzimy na zdjęciach, efekty są ciemniejsze na LG z uwagi na jego mniejszą jasność. Poniższe zdjęcie jest jeszcze ciekawszym przykładem, ponieważ następuje tu wycięcie części detali z jaskrawych bieli. Jest ono nieuniknione przy mapowaniu obrazu HDR do jasności telewizora.

Smerfy 2 w HDR na dwóch wyświetlaczach. LG UH7707 z lewej.

Choć utrata detali jest minimalna, to w tej scenie rzucała się w oczy wyraźnie niższa skuteczność odtwarzania efektu na UH7707. Na wyświetlaczu zdolnym do wyświetlania 1 000 cd/m2 obraz był zwyczajnie ciekawszy przy tego typu ujęciach. Są to jednak wybrane momenty w filmach, a tak naprawdę najważniejszym wnioskiem płynącym z testów HDR jest:

Dobrym przykładem sceny, w której HDR wnosił znaczną zmianę, w stosunku do wersji SDR tego samego filmu, było na przykład nocne ujęcie na most:

Mimo ograniczonej jasności LG UH7707, wciąż widać bardzo dużą różnice HDR vs SDR. Na przykład w takich ujęciach jak powyżej.

W scenie tej światła na linach mostu, choć nie były tak jaskrawe jak być powinny, to wciąż miały znacznie wyższą ekspresję niż w wersji blu-ray tego samego filmu. HDR pozwolił bardziej zróżnicować przejścia tonalne. Nie jest więc tak, że przy 360cd/m2 nie ma on sensu. Faktem jest jednak, że jest to dosyć niska jasność, nie pozwalająca oddać aż tak dobrze efektów jak byśmy chcieli. Na dzień dzisiejszy myślę, że próg około 300cd/m2 jest granicą od której HDR ma sens.

(3291)