Kontrasty i kilka cech rasowego flagowca
Przyznam szczerze, że po kilku dniach obcowania z Sony Xperia 1 ten telefon jawi mi się jako urządzenie pełne kontrastów. Kontrastów wynikających z bardzo nietypowych wymiarów. Z jednej strony oglądanie filmów w kinowym formacie to czysta przyjemność, a granie w gry w „poziomie” wciąga chyba nawet bardziej niż na jakimkolwiek innym telefonie (nowa Xperia sprawia wtedy wrażenie bardzo smukłego, szerokiego kontrolera). Z drugiej zaś strony nie udało się uniknąć poruszonego już problemu „zwykłych” materiałów wideo, to samo z resztą tyczy się gamingu, tym razem w pionowej perspektywie. Mało tego – zwykłe, codzienne użytkowanie przysparza masy kłopotów. Idę o zakład, że nawet Marcin Gortat nie byłby w stanie sięgnąć kciukiem górnej krawędzi wyświetlacza trzymając Xperię 1 w dłoni. Telefon jest zwyczajnie bardzo, bardzo długi.
Sony wyszło jednak naprzeciw tym niedogodnościom, opracowując mechanizm Side Sense. Nie zdążyłem się z nim jeszcze w pełni „zaprzyjaźnić”, ale nie mam wątpliwości, że znacznie usprawnia codzienne użytkowanie. Dwoma „tąpnięciami” kciukiem w pobliżu krawędzi ekranu możemy wywołać szybkie menu, które z łatwością obsłużymy jedną ręką; przeciągnięciem palca po tejże krawędzi wywołamy zaś poprzednio uruchomioną kartę. Dobre posunięcie ze strony producenta.
Na najwyższe uznanie zasługuje optymalizacja Xperii 1. Podczas całego okresu użytkowania nie napotkałem absolutnie żadnych kłopotów z płynnością. Przełączanie między aplikacjami nie sprawia silnikowi smartfona najmniejszych kłopotów, podobnie z resztą obsługa tych najcięższych. Design „softu” jest poukładany, nic nie pozostawiono tu przypadkowi. Pięknie prezentują się treści wyświetlane, kiedy nasz telefon jest zablokowany – dodaje mu to prestiżu, a w połączeniu z precyzyjnym, połyskliwym wykonaniem obudowy powoduje bardzo przyjemny dla oka efekt.
Obojętnie nie można też przejść obok czytnika linii papilarnych, który zlokalizowano na boku Sony Xperia 1. Ten mechanizm jest niewątpliwie jednym z najprecyzyjniejszych na rynku. Wystarczy szybkie stuknięcie i po ułamku sekundy możemy już działać.
I jeszcze coś, za co należą się brawa projektantom japońskiego flagowca – przycisk wybudzania znajduje się bardzo nisko, tuż pod wspomnianym czytnikiem. Wygląda to nawet nieco zabawnie, biorąc pod uwagę długość tego urządzenia, ale na co dzień bardzo ułatwia życie. Jeszcze niżej znajdziemy ponadto przycisk odpowiedzialny za uruchomienie aparatu. Jeśli wcześniej biłem brawo, to teraz robię to na stojąco.
Zaskakująco dobrze radzi sobie umieszczona pod obudową bateria. Niby to tylko 3300 mAh, a ekran przecież najlepszy z możliwych (i wielki – 6,5 cala), ale mimo to wciąż przepracujemy cały dzień na jednym ładowaniu. Ponownie duży plus za optymalizację – ten smartfon naprawdę dobrze kontroluje zużycie energii. Do tego mamy do czynienia z szybkim ładowaniem (USB-C), dzięki czemu kabelek nie wędruje w stronę portu zbyt często.
Błyskawicznie w nowej Xperii w oczy rzuca się brak portu słuchawkowego. To kolejna rzecz, z którą zetkniemy się w niektórych flagowcach, a Sony obrało tu zdecydowanie drogę Apple. Sam przeważnie wybieram bezprzewodowe rozwiązanie, ale jeśli zdarzy mi się zapomnieć moich „bezkabelkowych” słuchawek i jestem skazany na tradycyjne, to Xperia nie umili mi drogi do pracy.
