Philips POS901F – Testujemy pierwszy OLED z Ambilight i Android TV
10.06K
0
Równomierność ekranu
Równomierność bieli, jak na ekran III generacji przystało, jest świetna. Ciężko znaleźć TV, gdzie biel będzie miała tak jednorodną jasność. Zmiany odcienia w prawdzie są, ale mało zauważalne podczas oglądania.
Rozkład jasności jest także bardzo dobry. To niewątpliwa zaleta telewizora OLED.
| +6% | -3% | -3% | -3% | +2% |
| +6% | -1% | -2% | -2% | +2% |
| +9% | +1% | ref. | +2% | +3% |
| +7% | +1% | +1% | -1% | +3% |
| +9% | 0% | -1% | -2% | +3% |
Nie najgorzej jest też z jednorodnością obszarów ciemnych, co faktycznie było charakterystyczną ułomnością OLED’a. W zakresach jasności 0 – 5% telewizory te stosują dużą ilość roztrząsania odcieni (dithering) by uzyskać płynne przejścia tonalne, mimo to borykają się z problemem wygenerowania ich w sposób jednorodny. W prawdzie nawet na poprzedniej generacji problem można było dostrzec bardzo rzadko przy normalnym oglądaniu, jednak było kilka scen lub plansz testowych na których wychodził. POS901F jest pod tym względem bardzo dobry, więc wątpię by ktoś mógł jeszcze odebrać to jako realną wadę telewizora. Mi udało się tylko zaobserwować na pełnoekranowych, jednolitych tłach:
Można by także wspomnieć o powidokach, których… nie stwierdziłem po kilku dniach zabawy z Philipsem. Ponownie jednak, można je wywołać na siłę jeśli się chce. Po długich sesjach z planszami testowymi pozostał na jakiś czas niewielki prostokąt na środku ekranu, ale dało się go zaobserwować wyłącznie na jednolitym tle. Telewizory OLED okresowo resetują jednak matrycę z takich pozostałości.
33
Zobacz więcej komentarzy na forum
33
Subskrybuj
0 komentarzy
