Marvel’s Spider-Man | RECENZJA | PS4 Pro 4K HDR
Grafika (4K / HDR)
Graficznie Spider-Man prezentuje bardzo dobry poziom, choć jeśli spodziewaliście się, że przebije God of War, to się troszeczkę zawiedziecie, ale to niekoniecznie powód do narzekań. Gra domyślnie wykorzystuje dużą ilość motion bluru, aberracji chromatycznej oraz efektu ziarnistości. O ile wyłączenie tych dwóch ostatnich opcji jest kwestią indywidualnej estetyki, to ta pierwsza w moim odczuciu jest niezbędna. Co więcej, wydaje mi się, że gra była specyficznie pod ten efekt stworzona. Rozmycie kierunkowe dodaje płynności i redukuje poczucie dyskomfortu wizualnego związanego z przemieszczaniem się, maskując przy okazji jakiekolwiek instancje gdy gra nie osiąga idealnie płynnych 30 FPS-ów.
Spider-Man jest pięknie koloryzowany i robi doskonały użytek z szerokiej palety barw. Kolory wyglądają bardzo naturalnie, począwszy od liści drzew po odbijające się refleksy słońca na rzece Hudson. Przy okazji w piękny sposób odwzorowują tak gigantyczne i różnorodne miasto jakim jest Nowy Jork. Nawet będąc w środku walki, kontrasty, użycie efektu ambient occlusion (rodzaju akcentowania konturów) nadają postaciom wyrazistego tonu i sprawiają, że całość nie zlewa się w jedna masę – pomimo motion bluru. Wśród lokacji, które przyjdzie nam przemierzać będzie tak serce betonowej dżungli, dachy wieżowców, porty, jak i gustownie udekorowane wnętrza budynków.
Nie ma tutaj co prawda dynamicznego cyklu dzień nocy oraz takowego systemu pogody, ale w trakcie kampanii co jakiś czas pojawią się odgórnie narzucone momenty w nocy, czy też strugach deszczu. Zważywszy na “rwany” charakter gry, gdzie biegamy głównie od znacznika do znacznika a misje są w oderwaniu od całego świata, nie jest to takie wcale złe rozwiązanie. Dzięki temu tak naprawdę można stworzyć trzy osobne modele oświetlenia i każdy będzie idealnie dopasowany pod konkretne warunki i bardziej szczegółowy, aniżeli silnik miałby robić dynamiczny kompromis na trzy z nich jednocześnie, kiedy żaden z nich nie wyglądałby tak super. Ponadto niewątpliwie wyróżnia się system oświetlenia w połączeniu z efektem globalnej iluminacji przez co refleksy na różnego rodzaju (pół)przezroczystych czy szklanych powierzchniach, a także kałużach wyglądają naprawdę przekonująco.
HDR z kolei jest ładnie zaimplementowany i dodaje kolorytu grze o i tak już ciepłej tonacji. Nie odkrywa może przed nami nieznanego dotąd świata, ale bardzo ładnie akcentuje to, co już w SDR było bardzo ładne. Blask słońca, efekty wejścia ze słabo oświetlonych terenów na zewnątrz (i vice versa) cieszą oko i wraz ze wspomnianą szeroką paletą barw tworzą estetycznie atrakcyjną całość. Sprawdziłem także jak gra wygląda w ruchu bez HDR – tracimy subtelnie wycieniowane światło i sporo na szczegółowości różnokolorowych odbić. Przez to paleta barw, którą pięknie uwypukla HDR i globalna iluminacja – zlewa się i nie wygląda tak naturalnie. Zauważycie to jeśli mieliście już sporo styczności z High Dynamic Range i gdy tylko odnotujecie tę różnicę (która komuś innemu może nie wydać się tak znacząca) – nie będziecie chcieli już na grę w SDR patrzeć.
Aczkolwiek jeśli nie macie odbiornika z HDR, to nadal otrzymacie ładnie koloryzowaną grę z bardzo dobrym oświetleniem, po prostu pewne jej naturalistyczne walory zostaną nieco przytłumione. Wraz z dużymi kontrastami oraz wymienionym wyżej efektem ambient occlusion HDR dodaje autentyczności Nowemu Jorkowi jako tętniącej życiem metropolii a także idealnie uchwyca tonem ducha Spider-Mana. Do najwyższej półki Spider-Manowi jednak nieco brakuje, głównie przez to, że tekstury postaci i ich modele nie są aż tak szczegółowe jak choćby w God of War, choć jest to oczywiście poniekąd zrozumiałe przez skalę gry. W scenkach gdzie widzimy postaci w bardzo bliskim planie oczywiście poziom detali jest znacznie wyższy i wtedy okazjonalnie mogą robić większe wrażenie.
