Telewizor Panasonic OLED JZ2000 | TEST | Król referencyjnej jakości obrazu powraca!

System My Home Screen – nowa wersja 6.0

Panasonic JZ2000 wyposażony jest w najnowszą iterację systemu Smart TV Panasonic – my Home Screen 6.0. System jest niezwykle szybki i płynny. To jego największa zaleta. Nie sposób go zawiesić czy spowodować by działał wolno. W tym roku bardzo ciekawie wygląda pierwsza konfiguracja całego systemu. Jest ona mocno skupiona na dopasowaniu telewizora do otoczenia w jakim się znajduje a co za tym idzie dopracowaniu walorów dźwiękowych.

Co nowego czeka nas w tym roku?

• My Scenery pozwoli na wybranie zestawu filmów lub zdjęć tak, aby pasowały do pory dnia lub samopoczucia widza. Poza zdjęciami LUMIX CLUB podkreślającymi piękno Japonii, na drodze współpracy z LoungeV Studio (loungev.com) zapewni  materiały, które pomogą zrelaksować się po ciężkim dniu w pracy.
• Nowy wyłącznik czasowy umożliwi użytkownikom ustawienie czasu po którym telewizor wyłączy się automatycznie. Możliwe jest także ustawienie preferowanego kanału, wyjścia HDMI lub funkcji My Scenery.
• Funkcja Dual Bluetooth Connection pozwoli na przesyłanie dźwięku do dwóch różnych urządzeń jednocześnie. Pozwola to na bezgłośne, wspólne oglądanie podczas snu pociech użytkowników. Główny interfejs pozwala na szybkie przejście do najczęściej używanych ustawień dźwięku, obrazu oraz wielu innych.

Dostęp do najważniejszych funkcji telewizora znajduje się na belce, którą przywołujemy przyciskiem “Home”.

Na powyższym przykładzie jedna ze stron belki. Pomiędzy stronami przechodzimy przyciskami góra-dół. Do niektórych z nich możemy przypinać, wybrane przez siebie, ikony aplikacji. W powyższym przypadku przypięty został Netflix, co akurat nie jest konieczne, ponieważ mamy do niego dedykowany przycisk na pilocie. Aplikacji jest jednak całe mrowie i niektóre z nich na pewno moglibyśmy chcieć mieć pod ręką. Niestety trzeba zaznaczyć, że brakuje kluczowych na ten moment aplikacji takich jak aktualnego Playera, nowej wersji aplikacji Ipla (Polsat Box Go), HBO GO czy CANAL+. Do tego telewizora rekomendujemy dokupienie oddzielnego sticka Smart TV za 100-200 zł jeżeli chcecie korzystać z większej ilości aplikacji.

A jeśli któryś z programów okaże się dla nas szczególnie ważny to nie musimy nawet wywoływać menu by go włączyć. Możemy także przypisać go do dedykowanego przycisku na pilocie!

Bez wątpienia możliwość edycji pod wymagania użytkownika jest duża w systemie operacyjnym Panasonic’a. System wydaje się być dopracowany. Jedynym problemem jest nieco dyskusyjna atrakcyjność graficzna interfejsu. Jest on dosyć ascetyczny. Taki typowo japoński. Kwestia dyskusyjna, bo niektórym może się to podobać. W moje poczucie estetyki i funkcjonalności niestety nie trafia.

W tym roku nie nastąpiły jakieś szczególne zmiany w interfejsie graficznym EPG. Widok źródeł wygląda akurat dosyć nowocześnie i wygodnie. Ikony także można przypinać do belki. Chodząc po tej części menu ma się wrażenie jakby się pracowało z innym telewizorem niż przed chwilą.

Odtwarzacz plików (np. z nośników USB) wygląda dokładnie tak samo jak w poprzednich latach, co oznacza, że zarówno jego design jak i funkcjonalność nie jest na zbyt wysokim poziomie. Tak przykładowo wygląda ustawianie zewnętrznych napisów do filmu. Nie widać nawet nazwy pliku z napisami. Możliwości regulacji czcionki są też mocno ograniczone.

Wsparcie dla ścieżek audio DTS zostało porzucone kilka lat temu podobnie jak u koreańskiej konkurencji, więc nie da się usłyszeć fonii w plikach zakodowanych w ten sposób. Patrząc jednak przez pryzmat tego, że inni producenci także poszli tą drogą, nie jest to już aż tak duża wada. TV potrafi odtworzyć bezpośrednio nawet bardzo duże pliki Ultra HD z HDR.

Do telewizora bez problemu, podłączyliśmy też klawiaturę. W tym wypadku to najnowszy Logitech K830. Na ekranie pojawił się wskaźnik, który znacznie ułatwiał nawigowanie po menu:

(48955)