Rejestracja obrazów cyfrowych, zarówno tych ruchomych (film) jak i statycznych (zdjęcie) polega na zliczaniu ilości światła, padającego na matryce światłoczułą kamery przez obiektyw. Tak zgromadzone dane zostają zapisane w pliku graficznym, lub sekwencji plików wyświetlanych po sobie, jeśli mamy do czynienia z filmem. Telewizor, lub projektor, na którym oglądamy następnie obraz ma za zadanie odwzorować te poziomy światła i stworzyć przed nami iluzję obrazu rzeczywistego. Każdy z nas wie jednak, że spektakl filmowy ustępuje znacząco obserwowaniu świata na żywo. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest fakt, że poziomy światła odwzorowywane na ekranie mają znacznie mniejszą dynamikę (tj. różnicę pomiędzy najciemniejszymi i najjaśniejszym punktami) niż to co widzimy na co dzień.