Philips PUS6412 TEST 2017 Android TV z Ambilight i matrycą IPS

Odwzorowanie obrazu z szeroką paletą barw (Rec 2020/DCI)

Pokrycie palety barw nie wypada zbyt bogato, w trybie Ultra HD nie powiększa się specjalnie w stosunku do Rec 709 (do filmów Full HD). Oczywiście telewizor rozpoznaje, że obcuje z sygnałem Rec 2020 i odpowiednio mapuje barwy by kolory nie były nazbyt osłabione.

W Ultra HD sytuacja jest o tyle ciekawa, że kolory mają odwrotne przekłamania niż w Full HD, tj. zamiast nadmiernej żółci spotykamy się tu z nadmiernym chłodem barw. Dominują kolory niebieskie, sprawiające, że biel wydaje się bielsza, ale i odcienie skóry bardziej sine. Zwróćmy jednak uwagę na inny fakt – oddanie stopni jasności obrazu. To wygląda dosyć rozsądnie. W cieniach jasności są podbite, by lepiej odcinać się od czerni matrycy IPS, aczkolwiek zmniejsza to trochę kontrastowość. Jasność telewizora w HDR jest, jak już napisałem, niska. Telewizor pracuje więc nad tym by nie odcinać zbyt szybko detali w bielach poprzez mapowanie wyższych jasności z filmu do niższych jasności na ekranie. W efekcie obraz jest nieco ciemniejszy niż być powinien, ale nie traci przejść tonalnych. Co ciekawe mamy wpływ na tą charakterystykę obrazu poprzez ustawienie w menu, które pojawia się przy treści Ultra HD. Im niższe ustawienie tym więcej detali w bielach zobaczymy, ale także obraz będzie ciemniejszy. Dlatego sugerowane przez mnie jest ustawienie “Średni”.

W tabelce poniżej zobrazuję dokładnie jak wygląda mapowanie tonów w poszczególnych ustawieniach:

Nie zagłębiając się dalej w techniczne dywagacje, ponieważ myślę, że nabywcę telewizora w tej półce cenowej nie ciekawią one aż tak bardzo, napiszę, że warto doprowadzić sygnał UHD do PUS6412. Choć nie wygląda on aż tak rewelacyjnie, jak zwykłem go widzieć, to widać różnicę technologii w stosunku do zwykłej treści z Blu-ray Full HD. Oczywiście nie mówię tu o elemencie rozdzielczości 4K, bo to jest oczywiste. Rozprawiam cały czas o palecie barw i efekcie HDR 🙂

(49511)