LG SJ850V – TEST telewizora Super UHD (55″) 2017!

Odwzorowanie obrazu z szeroką paletą barw (Rec 2020/DCI)

Wzbogacony luminofor, wykorzystany w LG SJ850V pozwolił uzyskać 92% pokrycia reżyserskiej palety barw. Nie jest to może najlepszy wynik spośród telewizorów dostępnych obecnie na rynku, jednak jak zawsze powtarzam najbardziej nasycone kolory widoczne są tylko incydentalnie. Dużo ważniejsze od ich pokrycia jest odpowiednie oddawanie barw bardziej pastelowych, bo to z nich składa się głównie film. Powyżej 90% DCI jest już i tak nieźle, chociaż wiadomo, zawsze im więcej tym lepiej. W trybie HDR dostępne jest więcej trybów obrazu, niż w roku ubiegłym. Ich nazewnictwo też uległo zmianie. Zniknęły prefiksy “HDR-“. Najlepszym trybem fabrycznym jest ustawienie “Kino”.

Niestety nie jestem w stanie zmierzyć pełnej charakterystyki obrazu, w przypadku SJ850V. Telewizor rozpoznaje statyczne plansze i czterech najciemniejszych nie wyświetla wcale (ekran jest wygaszony do zera). Podejrzewam, że jest to zabieg maskowania słabszego poziomu czerni (typowego dla matryc IPS). Ukazuje jednak złe zachowanie telewizora. Niewykluczone, że w którymś z filmów mogłaby znaleźć się równie ciemna scena, w której praktycznie kamera stałaby w miejscu i telewizor zgasłby w ten sam sposób, zabierając nam obraz. Na szczęście takiej sceny nie znalazłem w kilku filmach na których przeprowadzałem testy, więc być może problem ten wychwycić można tylko na planszach kalibracyjnych.

Niemniej, wierność barw mogłem ocenić głównie w porównaniu do drugiego wyświetlacza stojącego obok i test ten wypadł bardzo pozytywnie. Kolory były zgodne ze sobą w kluczowych momentach. Braków szerokiej palety barw nie było widać wcale. Jak mówiłem, ten mankament może wyjść tylko w pojedynczych ujęciach bardzo specyficznych filmów. Pomimo niskiej jasności maksymalnej telewizora nie ginęły także detale w bielach, ale miało to swoje konsekwencje, o których wspominałem – obraz był ciemny i mało atrakcyjny, a przynajmniej niewiele bardziej niż SDR-owa wersja.

(46920)