Seans w dzień

Częstym argumentem, używanym przez przeciwników technologii OLED jest to, że ekrany te uzyskują niższą jasność, przez co między innymi gorzej nadają się do oglądania w dzień, czy do wyświetlania obrazu HDR (o czym później). W tym akapicie chciałbym zaprzeczyć tym twierdzeniom, jako, że sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Faktem jest, że matryca OLED ma działanie podobne do plazmy. Nie jest bowiem w stanie utrzymać swojej pełnej jasności jeśli wyświetlimy na przykład pełnoekranową biel. Jednakże występowanie scen, które są białą plamą nie ma raczej miejsca podczas oglądania treści wideo. Każdą klatkę filmu można scharakteryzować tak zwanym współczynnikiem APL (average picture level), który jest średnią całkowitą jasnością obrazu. Żeby go wyznaczyć uśrednia się jasność wszystkich pikseli obrazu. Jeśli na przykład chcielibyśmy wyświetlić pół obrazu czarne, a pół białe to APL równe by było 50. Pełnoekranowa biel ma APL równe 100, a czerń oczywiście 0. Pewien portal uśrednił kiedyś jasność wszystkich klatek pobranych z kilku filmów. Średnia wartość APL była na poziomie 20 do 25. Dlaczego o tym mówię? Otóż jest to kluczowe dla zrozumienia jaką jasność jest faktycznie uzyskać ekran. Zobaczmy poniższy wykres:

Jak widzimy na wykresie, LG EG960 utrzymuje bardzo wysoką jasność, bliską 375cd/m2 aż do APL równego 30. Oznacza to, że w znakomitej większości scen telewizor ten będzie nawet jaśniejszy od większości wyświetlaczy LCD. Na wykres naniosłem także charakterystykę modelu ubiegłorocznego (LG EC930). Zaobserwować się da postęp w kwestii jasności, zgodny z obietnicą producenta. To dobrze, głównie ze względu na to, że w kolejnych akapitach poruszymy ważną kwestię HDR’a 

(1211)