Kontrast i Czerń
Jak już każdy powinien wiedzieć z artykułu o matrycach, kontrast i czerń nie są akurat najmocniejszą stroną matryc IPS. Bez wspomagania ze strony funkcji wygaszającej strefowo matrycę, są one w stanie osiągnąć kontrast na poziomie 800 – 1200:1, co generalnie nie zapewnia zbyt atrakcyjnej czerni w nocy. Widać wtedy jej świecenie. Testowany dziś LG UF950 na szczęście posiada ową funkcję, która może wspomóc czerń! Przejdźmy zatem do naszej sekwencji testowej.
Regulacja funkcji wygaszania strefowego znajduje się na samym dole menu [opcje obrazu]. Kolorem pomarańczowym został zaznaczony tak zwany wybór redakcji, czyli tryb działania jej, który moim zdaniem daje najlepsze rezultaty. Zalecam używać go nabywcom telewizora, oraz brać pod uwagę wartości zmierzone w kolumnie dotyczącej tego trybu (została ona zaakcentowana innym kolorem)
Scena
(kontrast między białym kołem, a środkiem białego okręgu) |
Opis sceny | Wynik pomiaru | |||
wygaszanie: WYŁ | wygaszanie: MINIMALNE | wygaszanie: POŚREDNIE | wygaszanie: MAXIMUM | ||
Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni | 750:1 | 6 900:1 | 8 900:1 | 9 500:1 | |
Czerń otoczona z każdej strony detalami, wymagająca scena, poradzą z nią sobie jedynie najlepsze systemy wygaszania | 850:1 | 1 100:1 | 1 200:1 | 1 200:1 | |
Pas w filmie sąsiadujący z obrazem o średniej jasności, przy niskim kontraście wyraźnie odcina się od ramki telewizora | 1 200:1 | 1 400:1 | 1 400:1 | 1 400:1 | |
Duża powierzchnia czerni bez sąsiadujących detali, przy niskim kontraście łatwo dostrzec świecenie czerni | 1 000:1 | 2 000:1 | 2 000:1 | 2 200:1 | |
Skrawek czerni w pobliżu (ale nie bezpośrednim) złożonego obiektu geometrycznego, przy niskim kontraście widać świecenie czerni | 1 300:1 | 2 800:1 | 3 200:1 | 3 000:1 | |
Ta sama scena jednak bliżej jasnego obiektu. Spadek kontrastu w tej scenie można interpretować jako efekt halo (łuna świetlna wokół obiektu) | 1 300:1 | 1 700:1 | 1 900:1 | 2 000:1 |
Degradacja obrazu przez lokalne wygaszanie
Z reguły każda implementacja systemu lokalnego wygaszania połączona jest z mniejszą lub większą manipulacją kontrastu. To drugie zjawisko jest oczywiście niepożądana cechą ponieważ zaburza wierność przekazu obrazu. Jego konsekwencją jest przeważnie zlewanie się jasnych detali obrazu do kupy, bądź “spłaszczanie” jaskrawych obiektów. Poniższa tabelka przedstawia konsekwencje korzystania z danego trybu wygaszania:
Tryb funkcji wygaszania | Zdjęcie obrazu | Opis |
Wyłączone | Zdjęcie prezentuje obraz po kalibracji nie zaburzony przez manipulacje systemu lokalnego wygaszania. Do niego należy porównywać dalsze zdjęcia. | |
Minimum | Najjaśniejsze przejścia tonalne ulegają nieznacznemu spłaszczeniu. | |
Pośrednie | Najjaśniejsze przejścia tonalne ulegają umiarkowanemu spłaszczeniu, jednak jest to uzasadnione wzrostem kontrastu | |
Maksimum | Najjaśniejsze przejścia tonalne ulegają umiarkowanemu spłaszczeniu, jednak wciąż jest to uzasadnione wzrostem kontrastu |
Jak widzimy w dokumentacji zgromadzonej powyżej, funkcja wygaszania lokalnego wprowadza jedyne minimalne, całkowicie akceptowalne, zmiany w obraz. Nie ma tu żadnej sytuacji w której ginęły by na przykład detale w jasnych bielach (jak np. w Panasonic CX700). Algorytm dba o wierność przekazu. Brawo!