Na większość remasterów i rimejków reaguję nonszalanckim machnięciem ręką. Takim, którym z łatwością mógłbym połamać czyjąś szczękę. Wyobrażam sobie, że podobnie może mieć też niemały odsetek graczy, którzy w świetle nagminnego odgrzewania kotletów, dostają torsji na samą myśl o wskrzeszaniu kolejnych klasyków. Zgoła inaczej było jednak w przypadku Crash Bandicoot N-Sane Trilogy. Na początku podziałał tu sentyment, ale zmontowana przez Vicarious Visions kolekcja szybko zaczęła bronić się sama. I to jak.