Jak zrobić zdjęcie obrazu na telewizorze? Portalowa galeria przekłamań!
Jak pokazać wygląd obrazu telewizora
Na tak postawione pytanie odpowiedź jest jedna – zobaczyć telewizor w naturze 🙂 Jeśli jednak przekształcimy je na “W jaki sposób wiernie pokazać różnice w obrazie”, okaże się, że jest na to metoda. Metoda, którą poniekąd sam opracowałem (nie samą technikę, ale jej konkretną implementację). Po pierwsze metoda ta nie bazuje bezpośrednio na obrazie z matrycy telewizora. Zamiast tego wykorzystywane są kadry, wycięte bezpośrednio z filmu źródłowego. Po drugie metoda nie używa w żadnej mierze zawodnego aparatu. Przyrządem, do rejestracji barw są najlepsze urządzenia pomiarowe na rynku, które wykorzystuję podczas testów i kalibracji – kolorymetr Klein K-10A, oraz spektroradiometr Jeti Specbos 1211. Więcej o przyrządach w temacie Jak testujemy wyświetlacze na HDTVPolska.com? Czemu testy są najbardziej profesjonalne w Polsce? tymczasem kontynuujmy temat.
Pobrane klatki źródłowe z filmów mogą symbolizować nam obraz idealny, pozbawiony przekłamań. Oczywiście będziemy widzieć je przez pryzmat przekłamań naszego monitora, oraz potencjalnie kilku innych urządzeń, jednak właśnie dlatego uciekamy się do symboliki. Klatka filmu – symbol referencji. Tak miał wyglądać obraz. Każdy zmieniony jej wygląd, oznaczać będzie odstępstwo od niego i pogorszenie jakości obrazu. Teraz musimy znaleźć tylko metodę przetworzenia owych klatek obrazu w taki sam sposób w jaki to robi telewizor. Brzmi nierealnie? Niezupełnie. Sprzęt pomiarowy, oraz specjalne oprogramowanie (LightSpace XTP), którego używam przeważnie do kalibracji w studiach filmowych, pozwala na takie zabiegi. Na początek mierzę wiele próbek kolorów (300 – 600) i gromadzę informację jak (technicznie) oddawane są dane rejony barw.
Taka ilość próbek tworzy dokładną “mapę” barw telewizora. Daje jednoznaczny pogląd na to co i w którym kierunku jest przekłamane. Są to informacje zmierzone w skali bezwzględnej, w przeciwieństwie do aparatu, którego rejestrowanie uzależnione jest od wielu czynników, tak błahych jak np. balans bieli. Następnie wygenerowaną “mapę” przetwarzamy na tak zwany 3D Lookup Table. W skrócie 3D LUT, w praktyce trójwymiarowa macierz przyporządkowująca każdej (za pomocą ekstrapolacji) trójce wartości R G B, inną wartość R G B, odpowiadającą na przykład barwie wyświetlanej przez telewizor. Choć uciekliśmy w trochę bardziej techniczny język, to przesłanie jest proste. Zbiór barw idealnych, pobranych z filmu, przetwarzamy względem przekłamań telewizora, precyzyjnie szacowanych na podstawie zmierzonych próbek kolorów. Graficznie wygląda to mniej więcej tak:
Po lewej stronie powyższego zdjęcia mamy próbki zdjęte po kalibracji – “sześcian próbek” prawie idealnie trafia w sześcian wyidealizowanej przestrzeni RGB. Po prawej stronie ten sam telewizor w trybie fabrycznym – skurczenie obszaru próbek i powykrzywianie sugeruję różne manipulacje – przesycanie kolorów, podbijanie kontrastu i całą masę innych rzeczy. Teraz wystarczy nałożyć te przekłamania na kadry obrazu. To też potrafi oprogramowanie LightSpace.
