Powrót do Hogwartu, czyli nasza recenzja odcinka specjalnego Harry’ego Pottera! Gdzie obejrzeć?
Daniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, a także inni cenieni twórcy wracają na ekran, żeby przypomnieć nam fenomen powieści J.K. Rowling i pokazać świat, który zafascynował miliony widzów i czytelników, dzięki którym Harry Potter stał się ikoną popkultury. „Harry Potter – 20. rocznica: Powrót do Hogwartu” – nasza recenzja!
- PRZECZYTAJ TAKŻE: Za dużo Matriksa w Matriksie. Recenzja “Matrix: Zmartwychwstania”
„Harry Potter – 20. rocznica: Powrót do Hogwartu” – czy warto obejrzeć? Recenzja odcinka w HBO GO
W ostatnim czasie jesteśmy świadkami wielkich comebacków kultowych produkcji. Choć mogłoby się wydawać, że to co najlepsze już nie wróci, to twórcy serialowych i filmowych hitów postanawiają zrobić nam niespodziankę i nieco odświeżyć naszą pamięć. W ten trend wpisuje się z pewnością majowy odcinek specjalny serialu „Przyjaciele”, albo zupełnie nowa odsłona „Sexu w wielkim mieście”, czyli „And Just Like That”. Znane i lubiane formaty wracają! Pierwszego stycznia, w Nowy Rok świętowaliśmy rocznicę. I to nie byle jaką, bo okrągłą 20. rocznicę filmowej premiery pierwszej części przygód Harrego Pottera. To dobra okazja na spotkanie z młodym czarodziejem, z którym dorastało pokolenie dzisiejszych niespełna trzydziestolatków.
Jubileuszowy program specjalny „Harry Potter – 20. rocznica: Powrót do Hogwartu” przybliża nam zakulisowe historie związane z powstawaniem produkcji, a także, dzięki wywiadom i rozmowom między aktorami, zabiera nas w podróż pełną wspomnień o jednej z najbardziej kochanych filmowych serii wszech czasów. Według wytwórni Warner Bros, powrót po dwudziestu latach jest uhonorowaniem niezwykłego wpływu na serca i umysły fanów na całym świecie. Książki o Harrym Potterze przetłumaczono na blisko 70 języków, a wszystkie osiem części filmów zarobiło łącznie 7,7 miliarda dolarów.
Czy pamiętacie jak w pierwszej części Harry dowiaduje się o tym, że został przyjęty do Szkoły Magii i Czarodziejstwa? Tak zaczyna się ta historia. Już pierwsze minuty przenoszą nas do tego niezwykłego świata. Emma Watson (Hermiona) i kilku innych aktorów dostają tajemnicze listy z zaproszeniem do Hogwartu, a po chwili przenosimy się na peron 9 ¾. Helena Bonham Carter (Bellatrix Lestrange) przegląda Proroka Codziennego, a na tytułowej stronie czytamy „Wydanie Specjalne. Powrót uczniów do Hogwartu”, po czym wszyscy wsiadają do legendarnego Hogwarts Express i ruszają w podróż. W kolejnej scenie – przy dźwiękach legendarnego motywu Johna Williamsa – drzwi do Wielkiej Sali otwierają się i oszałamia nas ciepła świąteczna atmosfera spotkania po latach. Brzmi trochę cukierkowo, prawda? Widać, że twórcy tej produkcji włożyli wiele serca, by zachwycić fanów szczegółami, choć czuć, że w powietrzu unosi się nieco przesłodzona atmosfera. Ale czy to źle? Może to jest właśnie to, czego potteromaniacy potrzebują po 20 latach?
W dosyć zgrabny, zwięzły i rytmiczny sposób, 8-częściowa opowieść została w tym programie zamknięta w rozdziały opowiadające o dzieciństwie, dorastaniu i dorosłości, dzięki czemu w ponad półtorej godziny dostajemy skoncentrowaną dawkę wszystkiego, co w tym świecie niesamowite i istotne.
To co rzuca się w oczy, to brak samej J.K Rowling. Choć pojawiają się archiwalne wstawki jej wywiadu z 2019 roku, to fakt, że nie uczestniczy w tych spotkaniach jest zadziwiający. Zwłaszcza, że sami aktorzy podczas rozmów podkreślają jak ważną postacią w ich życiu jest sama autorka. Evanna Lynch grająca Lunę Lovegood, z błyskiem w oczach opowiada o tym jak w dzieciństwie pisała do niej listy i nawet na jeden z nich dostała odpowiedź. Tym bardziej wyczuwalny jest brak pewnej konfrontacji pomiędzy aktorami, odtwórcami ról, które stworzyła J.K. Choć agenci pisarki zapewniają, że na jej decyzję nie wpłynęły kontrowersje, jakie pojawiły się w związku z jej poglądami, uznawanymi przez wielu za transfobiczne, to do tej pory ani autorka (osobiście), ani HBO, ani studio filmowe Warner Bros nie zabrali w tej sprawie głosu.
Na całokształt programu dobrze wpływa widoczny brak prowadzącego. Twórcy oddali to zadanie w ręce trzech głównych aktorów, dzięki czemu czujemy (pewnie zamierzony) efekt „pogawędek” starych znajomych, którzy wspólnie brali udział w czymś niezwykłym, czymś co ukształtowało całe pokolenie.
Warto docenić też fakt, że w programie pojawiło się wiele nieznanych wcześniej historii – o tym jakie sekrety J.K. Rowling zdradziła Alanowi Rickmanowi, albo miłosny liścik, który Daniel Radcliffe napisał Bonham Carter „Gdybym tylko urodził się dziesięć lat wcześniej…”.
Chris Columbus – twórca „Kevina samego w domu” i reżyser dwóch pierwszych części: Kamień filozoficzny i komnata tajemnic – w rozmowie z Danielem Radcliffem (Harry) zabiera nas w sentymentalną podróż do początków przygody pracy ze światem stworzonym przez J.K. Wspomina: „Filmy od razu pojawiły się w mojej głowie. Polecałem do Edynburga, aby spotkać się z Rowling. Powiedziałem jej – taką mam wizję. Ona odpowiedziała, że widzi to tak samo”. Podczas rozmowy dowiadujemy się, że sam „casting do Harrego Pottera był szalony”. Ekipa długo nie mogła znaleźć odpowiedniej osoby, aż przypadkiem reżyser wypatrzył młodego Daniela w miniserialu „David Copperfield” – „zaświeciła mi się lampka i pomyślałem, że to jest Harry Potter. To chłopiec, którego od dawna szukamy”. Tak jak znalezienie odtwórcy roli Harrego nie było łatwe, tak Rupert i Emma (Ron i Hermiona) byli strzałem w dziesiątkę już od pierwszego spotkania. Po zdjęciach próbnych z całą trójką „od razu było widać, że to będzie dobre”.
Rozmowy które słyszymy są bardzo poruszające, momentami wręcz łza kręci się oku, bo widać jak dopiero z perspektywy 20 lat – dawniej dzieci, dziś dorośli aktorzy dostrzegają jak ogromnym wsparciem była dla nich praca z tak doświadczonymi kolegami i jak wiele mogli się od nich nauczyć. Ujmujący jest też moment, gdy na scenę wkracza Gary Oldman (Syriusz Black), będący pierwszą osobą, która zrobiła wrażenie na wówczas 14-letnim Danie.
Mike Newell – reżyser „Czary Ognia” – zaznacza, że punktem zwrotnym całej opowieści jest filmowa śmierć Cedrika Digory, bo to właśnie wtedy bohaterowie serii muszą zmierzyć się z dorosłością. Atmosfera robi się poważna. Nagle zdajemy sobie sprawę, że to nie jest już tylko bajka dla dzieci. I to właśnie dzięki wspomnieniom wszystkich reżyserów, którzy stworzyli całą sagę, dostajemy pełny obraz drogi od dzieciństwa, przez dorastanie aż po dorosłość.
W tej opowieści nie brakuje dobrych wspomnień, ale też rozmów o ciężkich chwilach. O samotności i rozważaniach o odejściu z planu. „Podobnie jak Emma, zastanawiałem się jak moje życie wyglądałoby, gdybym zrezygnował. Ale nigdy o tym nie rozmawialiśmy. Każdy przechodził to we własnym tempie, w swoim czasie” – wyznaje Rupert Grint (Ron Weasley). I to wydaje się naturalne. Bo trójka dzieci, która nagle z dnia na dzień staje się sławna, dlatego że spośród tysięcy innych dzieciaków została wybrana do roli marzeń – to może przytłoczyć. I w pewnym momencie, gdy Rupert Grint wyznaje, że pod koniec przygody z HP nie do końca wiedział kim tak naprawdę jest – czy stał się już Ronem? Gdzie kończy się Ron, a zaczyna Rupert? To smutne, ale nasuwa się myśl, że taka była właśnie cena, jaką cała trójka musiała zapłacić, by stać się pewnego rodzaju symbolem pokolenia ’95 – 2000.
Odcinek specjalny jest również hołdem dla wszystkich, których nie ma już wśród nas. Richard Harris (profesor Dumbledore), Alan Rickman (Severus Snape) i wielu innych wspaniałych aktorów. „Pewnego dnia jako starzec powiem, że znałem tę legendę” – mówi Daniel Radcliffe (Harry).
To była pełna wzruszeń, sentymentalna, może trochę przesłodzona, ale jednak – podróż w czasie. A wszystko to w świątecznej atmosferze beztroski, przy blasku choinki i niezaprzeczalnie zachwycającej scenografii, którą dobrze pamiętamy z filmów. Z pewnością odcinek specjalny Harrego Pottera to pozycja obowiązkowa dla potteromaniaków, ale też dla każdego, kto choć raz przez ostatnie 20 lat dał się porwać w filmowy świat magii i czarodziejstwa.
Przeczytaj więcej recenzji i tekstów na temat filmów:
- W oczach kłamcy prawda i kłamstwo wyglądają jednakowo. Recenzja pierwszego odcinka w 4K serialu „Behawiorysta”!
- Spełnienie marzeń (wszystkich) fanów. Spider-Man: Bez drogi do domu – recenzja bez spoilerów
- Uwaga, tylko dla fanów! “Resident Evil: Witajcie w Raccoon City” – recenzja
- “Pogromcy duchów. Dziedzictwo” to chyba zaskoczenie roku! Nasza recenzja filmu
- “Dom Gucci” – dzieło sztuki czy niedosyt? Recenzja filmu
- To nie jest na całe szczęście film biograficzny księżnej Diany. Spencer – recenzja
