10 filmowych propozycji na Halloween

Nadchodzi Halloween! Zapewne spora część z was obchodziła je w miniony weekend. Mimo wszystko, jeśli ktoś chce wczuć się w atmosferę tego wydarzenia, to nie wyobrażam sobie do stworzenia odpowiedniego klimatu lepszego medium niż filmu. No chyba, że jesteście zbyt zaabsorbowani drugim sezonem Stranger Things ; )

Postanowiłem polecić 10 filmów z pogranicza horroru, które powinny – na różne sposoby – wpasować się w specyfikę tego okresu. Co prawda poniższe zestawienie było mi stworzyć niezwykle ciężko – prawdopodobnie równie trudno przestraszyć współczesnego widza w roku 2017 ; ). Niemniej jednak unikając pozycji nazbyt ciężkich, wieloznacznych i artystycznych, postanowiłem zmiksować trochę klasyki i rzeczy nowszych, kompilując halloweenowe vademecum horroru.

Oczywiście tytułów, które mógłbym polecić byłoby znacznie więcej – stąd ta wspomniana wyżej trudność, a poniżej znajdziecie jedną z wielu możliwych konfiguracji jakie mogłyby mi przyjść na myśl (kolejność przypadkowa):

Zejście (The Descent, 2005, reż. Neil Marshall)

Trudno znaleźć coś bardziej klaustrofobicznego od jaskiń – miejsca, gdzie toczy się większość akcji brytyjskiego horroru Neila Marshalla z 2005 r. Pewna tragedia sprawia, że grupa przyjaciółek schodzi się ze sobą po roku i postanawia przełamać widmo przeszłości, udając się na wyprawę w głąb jednej z jaskiń w Appalachach. Zejście jest horrorem oddziałowującym na dwóch płaszczyznach – dosłownej (i jest w tym bardzo graficzny), jak i psychologicznej, włącznie z pewnymi wątkami dotyczącymi podświadomości. Niezwykle wyróżnia się powolne tempo budowania akcji, a także bardzo kreatywne wykorzystanie elementów wizualnych, jak flary, race, itp. by odznaczyć każdą z protagonistek.

Zejście jest opowieścią o wkroczeniu do ostatecznego kręgu piekieł, dojścia do kresu ludzkich możliwości, tak fizycznych, jak psychicznych i walki nie tylko z przerażającymi siłami natury, ale i z samym sobą. Pomimo dużej dawki brutalności, dzieło Neila Marshalla mocno stawia na sieć zależności i relacji pomiędzy głównymi bohaterkami i to właśnie ten element sprawia, że nie jest to po prostu kolejny film „gatunkowy”. Zejście jest niezwykle ponure, a jego zakończenie bardzo nihilistyczne – ale także w bardzo zgrabny i zmyślny sposób zawiązujące całą linię fabularną. Pomimo miażdżącego duszę wydźwięku, sprawi ono, że film pozostanie w naszej pamięci na długo.

(636)