Nasi stali czytelnicy mogli doznać deja vu podczas lektury tego testu. Jest on bowiem bardzo podobny do testu poprzedniego modelu Sony – HW55. Stało się tak, ponieważ projektory te są prawie takimi samymi konstrukcjami, jednak nowszy model jest pod paroma względami lepszy. Po pierwsze, nowy system kalibracji pozwala uzyskać jeszcze lepsze odwzorowanie barw po zabiegu i jest ono już na takim poziomie, że nie można żądać by projektor jeszcze lepiej radził sobie w tej kategorii. Po drugie wzrósł nieco kontrast obrazu i jasność lampy. Input lag zmalał jeszcze bardziej. Pojawiły się nowe funkcje obróbki cyfrowej. Wszystkie te rzeczy są istotne i gromadząc je na zasadzie “ziarnko do ziarnka” można powiedzieć, że dokonał się znaczący postęp. Może nie na tyle znaczący, by posiadacze poprzednika zainteresowali się gwałtownie wymianą na nowy, jednak na pewno na tyle by rozważyć dopłatę do HW65 zamiast szukać HW55 na wyprzedażach.

Należy też głośno powiedzieć, że Sony HW65 to bardzo udany projektor, którego bilans wad i zalet świadczy o tym, że jest to produkt mocno uniwersalny. Sprawdza się dobrze zarówno w nieprzystosowanym salonie, jak i w kinowej jaskini i choć nie jest tam prymusem (są projektory JVC o lepszym kontraście), to jest jednym z najtańszych produktów, które chwalą się tak dobrym kontrastem, ze czasem mamy wrażenie, że oglądamy ogromny ekran plazmowy. Dopłacanie do modeli wyższych nie odbije się już tak bardzo na wrażeniu głębi obrazu. Do słabszych stron można by zaliczyć jedynie manualną regulację obiektywu, a co za tym idzie brak funkcji pamięci ustawień. Można by też przyczepić się do dystorsji obrazu. Wiadomo jednak, że nie da się mieć wszystkiego, szczególnie w takiej cenie, która choć dla wielu pewnie jest niemała, to zdecydowanie nie jest wysoka w kategorii projektorów z przetwornikiem LCoS, która wraz z LCoQ, nie bójmy się tego przyznać, jest najlepszą obecnie na rynku.