W rozmowach o kinie najwspanialszy jest subiektywizm. Przynajmniej do momentu, kiedy nie natrafimy na kogoś, kto nie zgadza się z nami w ocenie filmu, na którym faktycznie nam zależy. Rozpoczynamy wtedy z nim pełen wzajemnego szacunku dialog oparty na logice wywodu argumentacyjnego. Prawda? Jeśli to nie działa trzeba czasem przejść do wyzwisk, rękoczynów, albo najzwyczajniej w świecie po prostu się obrazić. To czasem najbezpieczniejsza opcja.