Testowany dziś telewizor marki LG, ma kilka mocnych stron – należą do nich bardzo dobre kąty widzenia, co jest główną zaletą matrycy IPS. Widzowie siedzący po bokach ekranu, jak i ci siedzący na wprost ale w niewielkiej odległości od wyświetlacza nie doznają więc spadku kontrastowości obrazu, czy nasycenia kolorów. Telewizor chwali się też świetnym odwzorowaniem barw po kalibracji. Tutaj firma wykonała ogromną pracę względem zeszłego roku – ustawienia kalibracyjne są na najwyższym możliwym poziomie. Kontrast jak na matrycę IPS jest niezły i choć może nie powala na kolana to mimo wszystko może się podobać w związku z wygaszaniem strefowym. Nieco gorzej wypada ruch ze względu na 60Hz matrycę. Firma co prawda wycisnęła z niej maksymalne możliwości i chwalić należy brak problemów z przyjęciem jakichkolwiek klatkaży typu 24p, 50p i 60p. Jednak przydałby się pełnoprawny upłynniacz ruchu w tej klasie TV. Kompatybilność z Ultra HD jest podstawowa. Brakuje pokrycia szerokiej palety barw oraz HDR jednak mamy poprawny odbiór testowego kanału UHD z satelity i telewizji naziemnej w rozdzielczości 4K. Testując LG UF7707 nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że nie różni się on właściwie od swojego starszego brata (UF8507) i faktycznie, bo jedynie różnice jakich doszukałem się to nieznacznie wyższy kontrast i maksymalna jasność, co najciekawsze w modelu testowanym dziś…

Odrębną sprawą jest system WebOS 2.0. Z tak dobrze przemyślanym systemem nie miałem już dawno styczności. Oczywiście konkurencyjne rozwiązania są bardzo blisko ale jednak to WebOS wygrywa starcie. Możliwościami może mu oczywiście zagrozić Android TV ale na pewno nie prostotą i stabilnością. Patrząc na całokształt jest to bardzo ciekawa propozycja w tym przedziale cenowym. (testował Gmeru & Maciej Koper)