Obraz 2D

Telewizory z matrycą Quattron są owiane pewną tajemnicą jeśli mowa o odwzorowaniu barw. Takie zdanie usłyszałem nawet od europejskiej przedstawicielki Sharpa na targach IFA. Tajemnicą – ze względu na obecność czwartego subpiksela, który dla wielu jest wielce zagadkowy.
 

 
Pozostałych, którzy chcą jedynie dowiedzieć się jak radzi sobie z barwami UQ10 zapraszam do kontynuowania czytania  Telewizor jak już wspomniałem posiada certyfikat THX, który nie tylko świadczy o dodatkowym rzekomym zestawie badań, ale także o obecności dodatkowego trybu (presetu ustawień) obrazu – “Film THX”. Tryb ten ma z założenia dostarczać obraz na tyle wiernie odwzorowany na ile możliwie. Innymi słowy tryb THX jest trochę lepszą fabryczną kalibracją do obowiązujących standardów wizyjnych, które zapewniają odwzorowanie filmu tak jak na monitorze reżysera. Bez wahania ustawiłem więc telewizor w ten sposób i zabrałem się do dalszych testów. Powiem szczerze, że w pierwszej chwili obraz wyglądał bardzo ciekawie i poprawnie. Miałem wręcz wrażenie, że będzie to pierwszy Quattron z którym się polubię. Niestety wrażenie to opuściło mnie tak szybko jak tylko pojawiły się pierwsze, bardziej kolorowe sceny w filmach które używam jako referencję.
 

Odcienie skóry potrafią przybierać różne fałszywe odcienie. W tym przypadku widzimy dominantę zieleni na skórze.

 
Litanie problemów z kolorami zacząć by należało od nadmiernego wychłodzenia obrazu. Dominacja barw zimnych jest, ale nie jakaś duża i de facto jest to najmniejszy problem. Dlatego też TV nie robi złego pierwszego wrażenia. Jeśli chodzi jednak o barwy, to jak we wszystkich Quattronach, żyją one własnym życiem. Najbardziej dotkliwe problemy dotykają zieleni, żółci i czerwieni. Większość odcieni tych barw jest albo nienasycona, albo poprzesuwana w dziwnych kierunkach np. w kierunku morskiego. Najgorzej, że problemy te dotykają także w dużym stopniu odcieni skóry, szczególnie tej ciemnej. Zatem nawet jeśli ktoś nie dba o wierność odwzorowania obrazu to i tak będą pewnie mu doskwierać np. nienaturalne wyglądające twarze. Ciemne odcienie skóry przybierają tu zbyt wysokie nasycenie. Te jaśniejsze ciągnie znowu do zieleni, cóż… Na osłodę mogę jedynie powiedzieć, że telewizor nie posiada problemów z ekspozycją detali w cieniach, lub z przepalaniem bieli, bowiem jego charakterystyka jasności (gammą) jest stosunkowo płaska (to dobrze!), a jej wartość oscyluje w okolicach wzorca – 2.35.
 

Ciemne barwy na twarzach cechują się sporym przesytem i nienaturalnością. Na zdjęciu widać także niską czerń telewizora, o której później.

 
Uzasadnionym pytaniem czytelnika, w obliczu takich problemów z barwami, byłoby co na to może pomóc kalibracja? Z przykrością stwierdzam: niewiele. Da się uratować część nasyceń. Da się poprawić paletę barw skóry. Większość kolorów jednak pozostaje nadal dzikich i to w istotnych rejonach żółci i zieleni, co widać na wykresach.
 

Tu kolejny przykład przesytu – nie ważne, czy w trybie po kalibracji, czy w fabrycznym “Film THX”.

 
W obliczu powyższych faktów nie jestem w stanie przyznać dobrej oceny za reprodukcję obrazu 2D. To co udało mi się obejrzeć na Sharpie UQ10 po prostu za bardzo odstaje od tego jak obraz powinien wyglądać poprawnie. Jeśli ktoś nie dba szczególnie o wygląd kolorów, a chce jedynie by na ekranie było jaskrawo i dynamicznie to z pewnością nie będą mu przeszkadzać wymienione uchybienia. Miłośnicy naturalnego przekazu powinni jednak wybrać inny telewizor niż Quattron. Niepodważalnym faktem jest jednak, że UQ10 zrobił postęp jeśli chodzi o jakość ustawień fabrycznych. W LE857 sytuacja była jeszcze gorsza. 
 

W niektórych scenach widać znaczną różnicę na korzyść trybu indywidualnie skalibrowanego. W prawie każdej jednak scenie pozostaje jakiś mankament.

Na problemach z odwzorowaniem barw niestety nie kończy się koniec problemów z obrazem. Matryca UQ10 wygląda na wyjątkowo obciętą pod względem ilości stopni gradacji, jakie jest w stanie wyświetlić. Każde ruszanie suwaków pogarsza problem, a już w trybie THX nie jest najciekawiej. W praktyce oznacza to, że możemy zauważyć odcinające się od siebie fale zamiast płynnych przejść. Problem jest najbardziej widoczny w ciemnych odcieniach barw pomarańczowych. Np. na logo 20th century fox. Na filmie z płyty blu-ray logo ma płynne przejścia tonalne:
 

 
Natomiast na Sharpie to samo ujęcie prezentuje się mniej więcej tak:
 

(1049)