BenQ W1090 Test taniego projektora DLP kina domowego
Jakość optyki
Optyka o stosunkowo krótkim rzucie stawia zawsze nie lada wyzwanie projektantom obiektywów. Choć bywa bardzo wygodna w użyciu (kto nie chciałby uzyskać 100″ z 2,5m?) to niestety cechuje się też większymi ułomnościami. Pewnych praw optyki niestety nie da się przeskoczyć. Podczas testu projektor stał w odległości 3,3m od ekranu, a więc na maksymalnym oddaleniu zoomu, gdzie zniekształcenia powinny teoretycznie być najmniejsze.
Jeśli chodzi o konwergencję, czyli zbieżność barw i o ostrość, to były one bardzo dobre na środku ekranu. Zazwyczaj jedno-chipowe projektory DLP radzą sobie pod tym względem bardzo dobrze, ponieważ odpada w nich problem ze zbieżnością poszczególnych paneli (jest tylko jeden przetwornik DLP). Z tego względu nie posiadają też funkcji regulacji zbieżności barw. W przypadku W1090 ostrość nie spadała także na brzegach ekranu, anie nie ulegały rozszczepieniu kontury. Świetnie! Widać było jedynie spadek jasności, o którym później.
Z bliskiej odległości piksele, nawet na brzegu ekranu, wyglądały wręcz jak na dużym monitorze. To chyba najlepsza pochwała ostrości projektora, jaką można napisać.
